Oprawiony aniołek

No i kolejny haft oprawiony. Czekał sobie aż sytuacja pozwoli mi na udanie się do mojego ulubionego punktu oprawy obrazu. Poszaleć za bardzo nie mogłam, bo koszty miałam nieco ograniczone, ale moim zdaniem jest OK. Praca skończona, można obdarować dzieciaczka.

Dziękuję za bardzo wiele serdecznych słów pod ostatnim postem. Pozdrawiam i zapraszam ponownie :)

Lady w oprawie

Wyszywając tę "Lady" nie miałam pomysłu na oprawę i miejsce dla niej. Haft powstał tak po prostu, bo podobała mi się twarz tej kobiety. Któregoś dnia jednak, przekopując moje strychowe zasoby, natchnęło mnie. Znalazłam ramkę idealnie pasującą do haftu. Miejsce też znalazłam...

Oto prezentacja:

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny:)

Miętowa taca

Od siostrzenicy dostałam zlecenie na wykonanie tacy, która miałaby wpasować się między innymi w puf w kolorze mięty i służyć czasami za stolik kawowy. Z wielu propozycji padło na ten zestaw serwetek.

Serwetki są urocze, jedne z moich ulubionych, ale stały się zagwozdką, jak wykorzystać je do ozdobienia tacy?

Pogłówkowałam i wyszło tak: środek w kształcie ośmiokąta wkleiłam w całości, resztę, gałązka po gałązce doklejałam kontynuując wzór. Boki i spód tacy pomalowałam oliwkową bejcą.

 Z bliska...

 A tak się prezentuje w mieszkaniu Siostrzenicy

No i mamy dowód, w jaki sposób technika decoupge daje możliwość spersonalizowania przedmiotów i indywidualnego dopasowania ich do wnętrza. Za to między innymi kocham decoupage :) 

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny.

Majowa pocztówka z Roztocza - Biała Góra.

Korzystając z pięknej majowej pogody i odwiedzin córki, pojechaliśmy na krótką wycieczkę w okolice mojego miasta czyli Tomaszowa Lubelskiego. Niektórzy to miejsce nazywają małymi Bieszczadami, wydaje się, że całkiem słusznie...

A tak pięknie o tym miejscu pisze Karol Jańczuk

Nadleśnictwo Tomaszów, Lasy Państwowe

Tam, gdzie słowiańskie legendy wciąż są żywe.
Wiatr szepcze w listkach młodych wiązów pieśni stare. Pieśni z zamierzchłych czasów, kiedy Roztocze porastały puszcze nieprzebrane, a w nich siła zwierza wszelakiego, a ruczaje ryb pełne.
Pieśnią wiatru jest legenda. Legenda o starym grodzie. Grodzie z czasów, gdy te ziemie zwano Grodami Czerwieńskimi.
Grodzie zwanym Medno.
Nie dziwota iż nasi przodkowie wybrali to miejsce. Biała Góra zapewne i za ich czasów była dumna, wyniosła i niedostępna. Dając wspaniały wgląd na okolicę.
Czasem zastanawiałem się nad nazwą.
Medno. Czyli "miodno".
Czy mieszańcy słynęli z produkcji miodu? Tego płynnego złota? Czyli musiał być to bogaty gród. Miód przecież do dziś jest cenny. Bogaty gród i bezpieczny, bo pszczoły wymagają cierpliwości i troski.
Medno zostało ponoć zniszczone do szczętu w XIII wieku przez Tatarów. Tak przynajmniej twierdzi "Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich".
Trudno szukać śladów po Mednie.
Ale ziemia wciąż pamięta.
Odwiedź Medno.
Posłuchaj tajemnej pieśni którą wyszepcze Ci wiatr.
W skrócie, Biała Góra poleca się na majowy weekend!

 Autorką zdjęć jest moja córka, Milena Piwko

 Pięknej, słonecznej pogody wszystkim życzę, nie tylko za oknem, ale w sercu też...